Wat is uitstel van betaling?

Uitstel van betaling, ook wel surseance van betaling, is een juridische maatregel waarmee een onderneming tijdelijk beschermd wordt tegen schuldeisers. Dit biedt de onderneming de kans om orde op zaken te stellen zonder direct failliet te gaan. Gedurende deze periode mogen schuldeisers geen beslag leggen of andere juridische stappen ondernemen om hun geld op te eisen.

Waarom vraagt een onderneming uitstel van betaling aan?

Een onderneming kan uitstel van betaling aanvragen als zij tijdelijk niet in staat is om haar schulden te betalen, maar er nog wel perspectief is op herstel. Veelvoorkomende redenen zijn:

• Liquiditeitsproblemen – Er is tijdelijk te weinig geld beschikbaar, maar op termijn worden betalingen verwacht.
• Tijd nodig voor herstructurering – De onderneming wil kosten besparen, schulden herstructureren of een reorganisatie doorvoeren.
• Onderhandelingen met schuldeisers – De onderneming zoekt een akkoord met schuldeisers, maar heeft bescherming nodig tegen juridische acties.
• Behoefte aan extra financiering – Banken of investeerders willen pas instappen als er een saneringsplan ligt.

Wie zijn betrokken bij uitstel van betaling?

Bij een surseanceprocedure spelen verschillende partijen een rol:

1. De schuldenaar (de onderneming) – De partij die uitstel van betaling aanvraagt en die via haar advocaat een verzoek daartoe bij de rechtbank indient.
2. De rechter – Beoordeelt of de aanvraag wordt toegekend en benoemt een bewindvoerder.
3. De bewindvoerder – Een door de rechter aangestelde specialist (vaak een advocaat in faillissementrecht) die toezicht houdt op de financiën van de onderneming en samen met het bestuur de situatie beoordeelt.
4. Schuldeisers – De partijen die geld tegoed hebben van de onderneming en moeten stemmen over een akkoord.
5. Eventuele financiers – Banken of investeerders die extra krediet kunnen verstrekken (zoals een boedelkrediet).

Voorstel voor een akkoord

Bij de aanvraag voor uitstel van betaling kun je ook een akkoord voorstellen. Dit houdt in dat je schuldeisers vraagt akkoord te gaan met, bijvoorbeeld, een gedeeltelijke betaling van hun vorderingen. Het alternatief kan zijn dat zij niets ontvangen. Het percentage dat je kunt aanbieden, hangt af van je financiële mogelijkheden en de bereidheid van schuldeisers om gedeeltelijk afstand te doen van hun vorderingen.

Tijdelijke aard van uitstel van betaling

Uitstel van betaling wordt altijd eerst tijdelijk verleend. In een latere vergadering beslissen de schuldeisers of de surseance van betaling definitief wordt. Tijdens deze vergadering kunnen schuldeisers aangeven of zij instemmen met het voorstel en de voortzetting van het uitstel. Het advies van de bewindvoerder speelt hierbij vaak een doorslaggevende rol.

Het uiteindelijke doel van de surseance van betaling is continuïteit van de onderneming, zodat schuldeisers op termijn volledig kunnen worden betaald. Is dit niet haalbaar of heeft de bewindvoerder weinig vertrouwen dat de onderneming op termijn aan haar verplichtingen kan voldoen, dan kan de bewindvoerder de rechtbank vragen de surseance van betaling te beëindigen en faillissement uit te spreken.

Einde van uitstel van betaling

Uitstel van betaling kan op drie manieren eindigen:

1. Faillissement: Als er geen uitzicht is op betaling van schulden, kan de surseance van betaling worden ingetrokken en faillissement volgen.
2. Beëindiging zonder faillissement: Als de schulden op termijn wél betaald kunnen worden, kan het uitstel van betaling eindigen zonder dat faillissement wordt uitgesproken.
3. Akkoord met schuldeisers: Schuldeisers kunnen akkoord gaan met een gedeeltelijke betaling. Tijdens een vergadering stemmen zij over dit voorstel, waarbij de bewindvoerder adviseert over de haalbaarheid en voordelen van het akkoord.

Hoewel veel procedures voor uitstel van betaling uiteindelijk in faillissement eindigen, kan surseance van betaling – met de juiste voorbereiding – een oplossing zijn voor tijdelijke financiële problemen. Tijdig advies inwinnen is cruciaal, want uitstel van betaling hoeft niet altijd tot afstel te leiden.